تساوی (منطق)تساوی، از اصطلاحات علم منطق بوده و به نسبت میان دو مفهوم کلیِ مشترک در تمام مصادیق اطلاق می‌شود. ۱ - توضیح اصطلاحیکی از نسب اربعه، تساوی است و آن نسبت بین دو مفهوم کلی است که هر یک بر تمام افراد دیگری صادق است؛ به دیگر بیان، دو کلی در صورتی متساوی‌اند که تمام مصادیق آنها مشترک باشد؛ یعنی هر چه مصداق یکی از آنهاست، مصداق دیگری نیز باشد؛ مانند: مثلث و سه ضلعی، زوج و منقسم به متساویین، جسم و متحیّز و انسان و ضاحک. ۲ - یادآوریبازگشت تساوی به دو موجبه کلیه است؛ مثل: هر انسانی ضاحک است و هر ضاحکی انسان است.دو کلی را که نسبت آنها تساوی است «متساویان» می‌گویند. [۲]
فرصت شیرازی، محمدنصیر، اشکال المیزان، ص۲۰.
[۳]
بهابادی، ملاعبدالله، الحاشیة، ص۳۲.
[۵]
قطب‌الدین رازی، محمد بن محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه، ص۶۳.
[۶]
مجتهد خراسانی، محمود، رهبر خرد، ص۷۲.
[۷]
خوانساری، محمد، منطق صوری، ج۱، ص۸۵.
[۸]
گرامی، محمدعلی، منطق مقارن، ص۷۵.
[۹]
مشکوةالدینی، عبدالمحسن، منطق نوین مشتمل بر:اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه تالیف صدرالدین شیرازی، ص۱۵۳.
۳ - پانویس
۴ - منبعپایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «تساوی»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۱۰/۲۷. رده‌های این صفحه : اصطلاحات منطقی
|